Een verloren strijd, of toch niet?
Mannelijkheid is in oorlog en op dit moment is het aan het verliezen.
Als er niet snel iets verandert, zal mannelijkheid zoals we die kennen binnenkort ophouden te bestaan.
Je denkt misschien: “Wat kan mij dat schelen, ik ben een vrouw.”
Het zou je wel moeten schelen, tenminste als je bekend bent met de wet van polariteit.
De Wet van Polariteit stelt dat alles tweeledig is én dat de twee uitersten die tegenstellingen lijken te zijn, in werkelijkheid onafscheidelijk zijn.
We leven in een wereld van tegenstellingen. Er bestaat geen koud zonder warm, er is geen klein zonder groot en er is geen vrouwelijkheid zonder mannelijkheid.
Zo kennen we vele tegenstellingen dik-dun, jong-oud, goed-fout, mooi-lelijk…
Zoals je kunt zien zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ze staan in relatie tot, en met elkaar.
Wanneer we de één benoemen, hebben we impliciet ook het ander gedefinieerd. Zonder deze verschillen is alles gelijk, neutraal en vormloos.
Dit is wat het systeem je wil doen geloven, dat we allemaal gelijk zijn.
Dus je zou kunnen denken dat het alleen om mannelijkheid gaat, en het daarom aan je voorbij laten gaan.
Maar waar het echt omgaat is jouw recht om te definiëren en verschillen te benoemen.
Waarom mannelijkheid wordt aangevallen
Echte mannelijkheid is gevaarlijk, en dat bedoel ik op een goede manier.
Een man die ware mannelijkheid belichaamt, kan namelijk niet worden gecontroleerd.
Deze mannen tonen karakter en hebben verworven competenties.
Ze staan klaar om te beschermen en te vechten voor wat juist is, zelfs als ze dat met de dood moet bekopen.
Met de aanwezigheid van deze sterke en capabele mannen zijn ze niet in staat om een nieuwe cultuur en idealen af te dwingen.
Het systeem is er dus bij gebaad om mannelijkheid in diskrediet te brengen en de kop in te drukken.
Tot nu toe hebben ze dat met veel succes gedaan.
Er is geen betere troefkaart dan te propageren dat mannelijkheid toxisch is, omdat mannen erg vatbaar zijn voor schaamte.
Je bent als man tegenwoordig verschrikkelijk, tenzij je het tegendeel kunnen bewijzen.
We hebben nu het punt bereikt dat veel mannen niet langer hun mannelijke eigenschappen durven te tonen.
Maar het is zeker niet de enige factor, in zekere zin spelen vrouwen hierin ook een rol.
Onbekend maakt onbemind
In onze veranderende maatschappij zijn er telkens meer vrouwen die in hun leven nog nooit een goede relatie gehad met iemand die mannelijk is.
Sommige vrouwen hebben een slecht voorbeeld gekend in hun jeugd, anderen zijn er volledig van onthouden.
Op een dieper niveau is dit zo traumatisch voor een vrouw dat ze onbewust een mannelijk schild ontwikkelt en voor zichzelf gaat zorgen.
Alleen al het idee dat ze een vertrouwensrelatie met een man moeten opbouwen, een man die wil leiden – omdat dat is wat haar op een dieper niveau aangetrokken tot hem laat voelen – kan dan heel beangstigend voelen.
Omdat ze de gedachte heeft dat ze wordt overheerst en dus is er geen vertrouwen.
Deze vrouwen zijn niet instaat om onderscheid te maken tussen narcisme en zelfverzekerde competentie.
Omdat ze dat niet kunnen onderscheiden, en ze die diepe angst voelen, stoppen ze mannelijkheid allemaal in dezelfde categorie: toxisch.
Dit gebeurt zodra ze in contact komen met een man die enigszins mannelijk oogt of een man wiens eigenschappen haar niet bevallen.
De meeste mannen vallen in een van deze twee categorieën.
Dit is een zorgelijke ontwikkeling omdat deze vrouwen nog steeds een gezonde relatie met een man moet opbouwen.
Al het vrouwelijke verlangt naar de aanwezigheid van mannelijke energie, maar zolang deze vrouwen doen alsof ze geen mannen nodig hebben, voelen ze zich blijvend onrustig en uitgeblust.
Niet eens zo zeer omdat ze zelf in hun mannelijke energie stappen, maar vooral omdat ze hun vrouwelijke kern verwaarlozen.
Balans belangrijk is in alle onderdelen van het leven, dit is geen uitzondering.
Toxische masculiniteit bestaat niet
Maar het meest verdrietige is dat het allemaal gebaseerd is op een mythe, want er bestaat niet zoiets als toxische masculiniteit.
Er zijn alleen mensen die goed of slecht gedrag vertonen, en die mensen kunnen zowel vrouw als man zijn.
Dit hele fenomeen heeft écht niets met masculiniteit te maken.
Denk er maar eens over na: de woorden toxisch en mannelijkheid kunnen niet eens in één zin worden gebruikt, want toxisch gedrag kan in het beginsel nooit mannelijk zijn.
Mannen worden aangevallen om wie ze in de kern zijn, dat er op een of andere manier iets mis met hen is. Welke persoon heeft daar ooit goed op gereageerd?
Wat denk jij dat deze hoax met mannen doet? Eigenlijk hoef ik het niet eens te vragen want je bent er getuige van.
Het effect is de oorzaak van al jouw klachten over mannen: richtingloosheid, passiviteit en besluiteloosheid.
Zaken waar vrouwen een enorme weerstand op voelen.
Gelijkheid dooft elk vuur
Als je niet in twijfel trekt wat je wordt verteld dan ben je een deel van het probleem.
Hoewel het aan de man is om zijn mannelijkheid terug te winnen, kan een vrouw hem helpen door te gidsen en een omgeving te creëren waarin mannelijkheid kan floreerden.
Maar zolang jij ervoor kiest om blind te geloven, en meegaat in de genderneutrale propaganda waarin je wordt verteld dat mannelijkheid toxisch is en vrouwelijkheid zwak, dan zal dat blijven resulteren in passieve en neutrale relaties.
Het exacte type relatie waar miljoenen vrouwen over klagen terwijl ze zich afvragen: waar zijn alle goede mannen?
Wat het systeem ook voor ogen heeft, wee kunnen onze instincten niet ontkennen. Vrouwen willen sterke en zelfverzekerde mannen.
Want laten we eerlijk zijn: ware mannelijkheid tonen is toch het opwindendste wat een man voor jou kan doen?